Wie wij zijn
Wij zijn Niels en Geertje. Brabanders in hart en nieren, maar toch niet vreemd van een beetje buiten de voor ons bekende wereld te kijken. In 2017 hebben we elkaar ontmoet, maar niet (zoals je waarschijnlijk zou denken) in de provincie die onze gemeenschappelijke deler is, maar aan de andere kant van de Atlantische oceaan in Paramaribo, Suriname, waar we beiden onze minorstage deden (zie foto hier links).
Hoe je zo ver van huis iemand vindt die toch zowat om de hoek woont? Dat kun je onder andere vinden op een van de vele blogs die deze site rijk is. Want waarom deze site? Ik (Niels) ben een behoorlijk grote schrijffanaat en Geertje is niet vies van het schieten van een kiekje met haar nieuwe camera en wat is er nou beter, vetter, leuker en mooier dan die twee hobby's te combineren door te beginnen aan een site waarop je foto's en verhalen kan delen, onder het mom van reizen? Je kunt je ook abonneren op onze reisblogs. Niet dat je ze dan elke zondagochtend geprint in de bus hebt liggen, maar dat je elke keer wanneer er een nieuwe blog geplaatst wordt, een mailtje krijgt met een link naar onze nieuwste blog. Handig, nie? Hoe je dat doet, zie je onder het kopje contact.
Sinds Suriname hebben er veel reizen plaatsgevonden en zijn er nog veel meer plannen ontstaan. We hebben het zuiden van Afrika verkend, zijn door de sneeuw in IJsland gebanjerd, weggewaaid door de sterke Ierse winden en zijn met een badkamerspiegeltje als linkerbuitenspiegel van het Comomeer terug naar onze woonplaats Cuijk gereden. Na hier en daar wat medisch oponthoud te hebben gekend en na de reisplannenkoelkast nog wat langer dicht te hebben gehouden door COVID, gaan we in september dan eindelijk onze jarenlange droom verwezenlijken: een jaar lang de hort op.
We beginnen in Thailand en verkennen gedurende een periode van ongeveer 3 maanden zoveel mogelijk van Zuidoost Azië. Laos en Cambodja worden sowieso aan het rijtje te bezoeken landen toegevoegd en wat daar verder nog bijkomt zal de tijd en de ervaring gaan leren. Vanaf waar we ook zijn, vliegen we na plusminus 3 maanden naar Australië. Ons plan is om daar te gaan werken zoals zoveel reizigers dat al gedaan hebben, maar daarna trekken we met z'n tweetjes door het land heen. Interessant: de westkust van Australië trekt ons heel erg. Waar de doorsnee reiziger (wij zijn natuurlijk niet doorsnee, nee, nee) de oostkust aandoet, zal het misschien wel leuk zijn om eens wat te lezen over de andere kant van dit gigantische land.
Ooit gehoord van Tuvalu? Vanuatu? Kiribati, Tonga of de Marshalleilanden? Nee? Ik een jaar geleden ook niet. Dat zijn een paar microscopisch kleine eilandnaties in de Grote oceaan. Nooit geweest en je zult er waarschijnlijk ook nooit komen, omdat die landen écht aan de andere kant van de wereld liggen en voor ons een fortuin kosten om met eigen ogen te zien. Maar als we dan toch in Australië zijn... waarom zouden we er dan niet eentje meepakken? Geen reden toch? Daarom zouden we aan het eind van ons Australiëavontuur ook een van die eilandnaties aan willen doen.
Als we dat gedaan hebben, sluiten we de laatste vier maanden af in Zuid-Amerika. Wat gaan we daar doen? Geen flauw benul. We vliegen op Santiago, Chili, trekken naar het noorden en zolang er van de heilige drie-eenheid (geld, tijd en zin) genoeg voorhanden is, blijven we op het continent waar onze blikken elkaar voor het eerste kruisten. En of dat nou op de zoutvlaktes van Bolivia of het sneeuw van Alaska (dat is wel héél ver reizen, maar zeg nooit nooit) is, we keren huiswaarts wanneer we daar weer klaar voor zijn.
Al die belevenissen komen op deze site te staan. Met zoveel mogelijk details. Want alles wat op deze site geschreven staat, is geschreven voor de lol. Niet alleen voor mijn lol of voor Geertjes lol, maar ook voor die van jou. Misschien breng ik wat herinneringen naar boven, misschien vind je het gewoon leuk om onze verhalen te lezen en met ons mee te leven of misschien haal ik je over om zelf een keer op pad te gaan. Misschien vind je kijken hoe verf droogt wel interessanter dan deze blogs en heb je het kruisje rechts bovenin zo gevonden. Dat kan allemaal en dat is allemaal oké, al hoop ik natuurlijk niet op dat laatste. Als je wél besluit te blijven lezen, hoop ik dat je wat meeneemt van de blogs. Een stukje respect voor alles en iedereen om je heen, net wat meer waardering voor de kleine dingen zoals de zon die een halfuurtje doorbreekt op een grauwe oktobermiddag. Geniet van het leven en neem het allemaal ook niet zo serieus. Wij nemen het leven niet al te serieus. Dat zul je ook meer dan eens merken, dus neem alles wat we schrijven ook met een piepklein korreltje zout.
Oké, misschien schrijf ik niet alleen voor de lol. Misschien probeer ik nog wel wat meer door te geven. Het wordt me allemaal wel iets te filosofisch nu, dus ik breid er maar een abrupt einde aan. Veel plezier, bekende of onbekende lezer! :)
Niels en Geertje