Nog één stop op de planning: de welbekende Blue Lagoon. Morgen zouden we al om 7.35 vliegen en moesten we dus vroeg op, en de Blue Lagoon leek ons de perfecte manier om nog even voor die laatste nacht uit te rusten, te relaxen en alle belevenissen van de afgelopen twee weken in te laten zinken. Want wat waren het twee geweldige weken.

De laatste dag in IJsland die we hebben. En vandaag staat de snorkeltour in de Silfrakloof van Thingvellir National Park op het programma, dé tour waarmee we af wilden sluiten omdat het de tour was waar we vooraf het meest naar uitkeken. Of het aan onze verwachtingen voldeed? Je raadt het antwoord al: ja, en nog meer dan dat.

Stop nummer drie van vandaag en het eerste echte onderdeel van de Golden Circle. Of ja, men rekent Reykjavik ook bij de Golden Circle en over de Seljalandsfoss valt te twisten, dus afhankelijk van wie je het vraagt zou het ook zomaar het derde onderdeel van de Golden Circle kunnen zijn. Afijn, we maken er nummer drie van, omdat het ook stop nummer drie van de dag is.

Nu reden we dan echt naar Vík. Boodschappen gedaan en bovendien even getankt. En in tanken vertoon ik soms wat autistische trekjes en ik wed dat ik niet de enige ben. Het is altijd zo heerlijk als je kunt stoppen met tanken op een rond getal. Zo’n persoonlijke overwinning, weet je wel? Soms focus je op de liters, maar meestal op de prijs. In IJsland is dat lastiger. Een euro is namelijk ongeveer 138 IJslandse kroon, dus je kunt je voorstellen dat die teller van het geld een stuk harder omhoog gaat dan de euro dus dat maakt het timen een stuk lastiger. Nou stopte de teller ergens in de 9600 kronen. Even schoot door mijn hoofd hoe mooi het zou zijn als ik hem precies op de 10.000 zou kunnen stoppen. Wie niet waagt wie niet wint natuurlijk, en drie klikjes later was ik in extase. Precies 10.000 kronen afgetikt voor een tankbeurt! Toen Geertje op de terugweg van het afrekenen over haar eigen enkels struikelde, maakte het er niet minder op. Gelukkig was er een vriendelijke man in de buurt die haar overeind hielp en verzekerde dat er niks aan de hand was. Ik kon rustig, zonder schuldgevoel verder lachen. We sloten de avond af met een avondje bier en rode wijn in de knusse community hall van de Farmhouse Lodge, iets ten westen van Vík. Een tafeltennistafel (3-2 winst over 5 games voor Niels natuurlijk), een dartbord (waar we allebei geen pepernoot van bakten) en een paar heerlijke loungesets. Bijkomen van deze bomvolle dag met gigantisch veel hoogtepunten. Morgen staat de Golden Circle op de planning, de bekendste route van IJsland met om de haverklap een nieuw natuurverschijnsel en de route die eigenlijk iedere vakantieganger in IJsland maakt. Hopelijk is dat omdat het de mooiste route is, maar dat gaan we morgen meemaken. We kunnen ons niet voorstellen dat wat we gezien hebben nog overtroffen gaat worden, maar we laten ons graag voor de tweeduizendste keer de afgelopen twee weken verrassen. Dat belooft in elk geval een hoop nieuwe stukjes, die ik wel wat korter ga maken. Anders ben ik om middernacht nog niet klaar. Nog één afsluitertje voor vandaag: we mochten onze schoenen niet mee naar binnen nemen. Frappant, maar logisch gezien het feit dat in deze Farmhouse Lodge honderd verschillende kleuren aan zweverige stenen liggen en er de geur van een louche waarzegsterstent hangt. Als onze schoenen er morgen nog maar liggen.

Om 16.00 waren we klaar met de boottour en zetten we koers richting Vík in het uiterste zuiden van IJsland. Een halfuur later zouden we langs de Svartifoss rijden en de hamvraag in de auto was of we wel of niet naar de waterval zouden gaan. Drie kwartier wandelen heen, drie kwartier terug. Waarschijnlijk nog zeker een kwartier de waterval bewonderen… en we moesten ook nog naar de supermarkt en de dichtstbijzijnde was pas in Vík. Supermarkten zitten hier niet op iedere hoek van de straat, maar daar moet men gewoon twee uur voor rijden als het even tegenzit. De rit tot aan Svartifoss hebben we onze mening elke minuut veranderd: we zijn er nu toch! Dan gaan we toch maar even? Of ja, we hebben al zoveel watervallen gezien, zou deze nou echt de moeite waard zijn? Maar ja, misschien komen we niet meer terug en vergooien we onze eerste kans… of we hebben geen avondeten omdat de supermarkten reeds gesloten zijn. En als we nou flink doorstappen? Zouden we de wandeling dan binnen een halfuur kunnen doen?

12.30 hadden we onze kleding weer aan en de crampons en ijsbijlen in Skaftafell achtergelaten. Nabij de gletsjer was nog een bijzondere waterval: Svartifoss. Een mooie bezienswaardigheid, maar wel zo’n 45 minuten wandelen (enkel) en gezien het feit dat we nog moesten eten én een dik halfuur naar Fjallsárlón moesten rijden voor de boottour, moesten we Svartifoss overslaan. Helaas, je kunt niet alles hebben.