Fjallsárlón

12.30 hadden we onze kleding weer aan en de crampons en ijsbijlen in Skaftafell achtergelaten. Nabij de gletsjer was nog een bijzondere waterval: Svartifoss. Een mooie bezienswaardigheid, maar wel zo’n 45 minuten wandelen (enkel) en gezien het feit dat we nog moesten eten én een dik halfuur naar Fjallsárlón moesten rijden voor de boottour, moesten we Svartifoss overslaan. Helaas, je kunt niet alles hebben.

Fjallsárlón lijkt heel erg op Jökullsárlón. En even tussendoor, wat zou een tekst hier zijn zonder een beetje hulp bij de IJslandse taal? Sárlón slaat op rivier of lagune en eigenlijk kun je Fjallsárlón vertalen als de Fjall-lagune. En net zoals Jökullsárlón is ook Fjallsárlón een buitenaards mooi plaatje, zeker gezien het gebrek aan een grote meute en geen enkele grote tourbus. Ik zei het al eerder en ik besef het ook echt: het gaat allemaal steeds ongeloofwaardiger klinken. Iedere keer is dit weer mooier en dan dat weer mooier, en dit is geweldig, en dat is fantastisch… Maar dat is ook een beetje het geval met IJsland. Er is zoveel variatie en er zijn zoveel verschillende dingen te zien, dat iedere dag je maar blijft verbazen, keer op keer, opnieuw en opnieuw.

De boottour leek overigens een privétour te worden. Een groep van vier mensen kwam niet opdagen, waardoor we alleen met de gids de boot in zouden gaan. Vlak voor we de rubberen speedboot instapten, ging de portofoon van onze gids: de vier afwezigen bleken laatkomers. Even later zaten we in het bootje met vier Saoedi-Arabiërs. Naar eigen zeggen liepen de zomers daar op tot soms wel 48 graden en was IJsland dus het tegenovergestelde van wat ze gewend zijn, maar daar was niks van te zien gezien hun ontblote enkels, dure sieraden en kleren die blijk gaven dat ze ter plekke nog geïnteresseerd waren in het behalen van de eerste prijs bij een modeshow. Bovendien vroegen we ons af hoeveel ze nou écht gezien hadden tijdens de anderhalf uur durende boottour: vanuit alle hoeken, lichtvallen en poses werden foto’s en filmpjes gemaakt en ik wed dat de twee mannen van de groep zeker driekwart van de tijd op het bootje op hun telefoon gezeten hadden. Vooral de manier waarop de bebrilde man naast mij, die verdacht veel op de Tinder Swindler leek, telkens met zijn mondhoeken de klassieke duckface probeerde na te bootsen, op een zwoele manier deed alsof hij écht de omgeving bekeek en iedere keer wanneer de camera op hem gericht was ineens twee appels onder zijn oksels leek te hebben, was hilarisch en het kostte ons moeite om onze lach in te houden. Nou hebben wij ook wel wat foto’s, maar we zetten ook wel elke foto die we gemaakt hebben erop. Dat was bij deze vier afgevaardigden van het socialmediaconcern in Saoedi-Arabië niet het geval. Het waren trouwens gewoon heel vriendelijke mensen hoor, alleen een beetje, tja, hoe noem je het, opvallend. Het woord paradepaardje is voor deze mensen uitgevonden.

De boottour was mooi. Ons bootje lag aangemeerd op een plek tussen allerlei ijsschotsen, waarvan we niet hadden verwacht erdoorheen te kunnen. We kennen immers allemaal het verhaal van de Titanic, en als die door ijsschotsen zou kunnen zinken, dan zou ons rubberen bootje vast geen partij vormen. Blijkbaar was het veel makkelijker. Eenmaal dichtbij zo’n ijsschots, duwde het speedbootje de ijsschotsen gewoon weg. Het zijn natuurlijk ook geen planten, die ijsschotsen, maar gewoon stukken ijs die op het water drijven. De samenstelling en plaats van al die ijsschotsen verandert ook per uur. Net als in Jökullsárlón had ook dit meer verschillende kleuren ijsschotsen. Wit ijs dat tot ijs geworden sneeuw voorstelt, zwart ijs is ijs dat hoger op de gletsjer is afgebroken en op de weg omlaag veel mineralen en vulkaanas meeneemt en blauw ijs, het meest magische van de drie, was heel puur ijs. Tijdens de boottocht zagen we prachtige ijsformaties, identieke weerspiegelingen van het ijs op het water (doordat er geen sprake was van ook maar enige storming) en de gletsjerwand aan de achterkant van het meer, waar we helaas niet te dichtbij konden komen wegens het gevaar van afbrekend ijs. Vlak voor het einde haalden we nog een paar brokken ijs uit het water en deze brokken ijs waren, evenals het waterstroompje tijdens de gletsjerhike, puur en zuiver water. En dus sloten we deze fantastische ervaring op het betoverende Fjallsárlón af met een brok ijs voor iedereen, waar we als een stel holbewoners aan zogen en hapten. Uiteraard het moment voor een achttal filmpjes en een dertigtal foto’s voor onze Arabische bootgenoten. Ach, ieder zijn ding.