Vooraf waren de Plitviçemeren een must-see. Hoe het ook zou zijn, híér moesten en zouden we langskomen!
We arriveerden rond het vijven bij onze camping. Een aardige en welbespraakte receptioniste bracht ons naar onze standplaats. Het advies dat ze gaf was vroeg op te staan: de Plitviçemeren zijn erg toeristisch, maar het gebied is ook groot. Als je vroeg zou arriveren, dan kon je de meute voor zijn en in meer rust het gebied verkennen. Na het opzetten van de tent, een barbecuetje en een potje rummikub was het bedtijd. De wekker? 5.30. Dan konden we om 6.00 in de auto zitten.
19 juli. Alle goede bedoelingen ten spijt. De enigen die wakker werden van de wekker waren waarschijnlijk de bewoners van onze naastgelegen tenten die inwendig vloekend hoopten dat het gepiep van de wekkers op zou houden. Want wij hadden ons rijkelijk verslapen: de witte cijfers op de schermpjes van onze telefoons wisten ons te vertellen dat het half acht was! Met een fris ochtendhumeur hesen we ons snel in onze zomerse wandeloutfits en haastten we ons zo snel als mogelijk was richting de entree van de meren.
Eenmaal daar bleek dat de campinghost gelijk had. Er stond een mensenmassa alsof we op de piekdag van de Efteling achteraan sloten in de rij van de Vliegende Hollander. Later bleek dat we alsnog aan de vroege kant waren, want toen we een grote cirkel door het park hadden we gewandeld, bleek dat het park rond het middaguur écht afgeladen vol was.
Ondanks dat we er als twee stekkers van baalden dat we ons verslapen hadden, hadden we de wandeling door het park voor geen goud willen missen. De prachtige houten paden die over de meertjes liepen, waarbij we langs fabelachtige watervallen struinden... Ondanks de drukte die met het uur erger werd, is de natuur die dit park te bieden heeft echt bijzonder indrukwekkend.
Reactie plaatsen
Reacties