De reis
12 september, 21.40. Een zeker vliegtuig van Etihad Airways steeg vanaf Schiphol Airport op de lucht in om naar Abu Dhabi te vliegen. En in dat vliegtuig? Daar zaten wij in! Trouwens, Geertje en ik hebben tegen alles en iedereen die we liefhebben gezegd via Dubai te vliegen, maar in Amsterdam ontdekten we dat al die tijd Abu Dhabi de stad was die gezegend was ons te mogen hosten voor een tussenstop, in plaats van Dubai. Maar begonnen we dus niet in de Emiraten? Nee, zeker niet. De hoofdstad van de V.A.E. was slechts een tussenstop, want de daadwerkelijke eind- of beginbestemming (net hoe je het bekijkt) is de Thaise hoofdstad Bangkok.
Op reis gaan is helemaal niet leuk. Absoluut niet. 12 september was een hel. De hele dag staat in het teken van twee dingen. Het mooiste is natuurlijk die reis zelf, datgene waar je het voor doet, waar je eigenlijk al een hele tijd voor aan het sparen bent. Het tweede ding waar de godganse dag van in het teken staat, is het afscheid nemen van al je geliefden en familie. In één keer dringt het besef tot je door dat je voor om en nabij een jaar je compleet vertrouwde woonomgeving achter je laat en je vrienden en familie écht - weliswaar een tijdelijk - vaarwel zwaait. En dat rare, kriebelende gevoel van spanning dat de hele dag bezitneemt van je lichaam, dat is er dan ook echt pas die dag. Niet op 11 september, maar op 12 september, en wel vanaf het moment dat we dinsdagochtend voor het eerst onze ogen openden.
En leuk is dat allesbehalve, want dat weemoedige gevoel blijft aanhouden tot het moment dat ons eerste vliegtuig van de twee opstijgt en naar Abu Dhabi vliegt. Want daarvoor gaat er ontiegelijk veel door je heeft heen. Ik (Niels) liep door de achtertuin en ongevraagd werd ik overvallen door een soort van vroegtijdige heimwee. Waar ga ik in godsnaam aan beginnen? Waarom doen we dit ook alweer? Wat hebben we in godsnaam in Bangkok te zoeken? Of in Hanoi? Of Perth? Of Medellín? Waarom koop ik met al dat gespaarde geld geen huis? Waarom planten we ons niet effe lekker voort en zetten we een kind of twee op de wereld en zoeken we de veilige degelijkheid van ons bestaan niet op? Wat voor meerwaarde heeft het voor mij om mijn baan, mijn hobby's en mijn sport op te zeggen en - want dat is het eigenlijk gewoon - een lange vakantie te houden? Waarom neem ik nou niet eens een keer gewoon genoegen met twee weken 10 kilo aankomen op een all-inclusive-resort in de Turkse Riviera, met een lekkere 'fotoshoot op strand met schatje' als afloop. Alle redenen die we hadden voor deze keuze, verdwijnen op zo'n dag als sneeuw voor de zon.
Ik besefte heel erg goed dat we weggingen. Heel goed dat we láng weggingen. En Geertje? Die had daar geen last van. Als een echte spuit elf kreeg zij dat gevoel pas op het moment dat we door de gate liepen en ons plekje in het vliegtuig tot territorium afbakenden. Al met al is afscheid nemen moeilijk en pittig en zijn al die beweegredenen om een jaar de hort op te gaan opeens tot drogredenen verworden. We hadden in elk geval elkaar en dat was ook het enige wat we nodig hadden. We keken elkaar dus even goed aan in het vliegtuig voordat we de Nederlandse bodem definitief vaarwel zeiden en kwamen tot de conclusie dat we van heel erg veel mensen heel erg veel houden en dat dat het waarmaken van onze droom dat niet in de weg zou kunnen staan.
Gearriveerd in Bangkok
Toen de Thaise douane onze paspoorten bestempelde, keken we elkaar vragend aan. Is er ooit een vliegreis geweest die zó vlekkeloos verliep? We herinneren ons Ierland, waar de huurauto onhaalbaar bleek. Namibië, waar we bij de douane ontdekten dat Jarno's paspoort dankzij de toenmalige gemeente Haaren niet rechtsgeldig was. Of IJsland, waar we in Stockholm de overstap misten en dus via Londen gestuurd werden, waardoor we in 24 uur drie verschillende vliegtuigen van binnen gezien hadden. Nee, Bangkok liep bijzonder voorspoedig... Wat ligt er voor ons in petto? Achja, volgens de Thai is dat good karma, dus zullen we dat wel ergens verdiend hebben.
Een taxirit van een dik halfuur brengt ons bij At Home, het hostel waar wij de komende drie nachten vertoeven. Het is al laat dus we besluiten snel onze aircoloze kamer te verlaten en de nabijgelegen Khaosan Road te bezoeken voor een snelle hap. Voor degenen die niet weten wat Khaosan Road is, leggen we dat even haarfijn uit. Khaosan Road is dé straat voor de gemiddelde Thailand toerist.
Khaosan Road
Carnaval, maar dan niet verkleed en aan de kust in Mallorca. Dat is Khaosan Road. Ik weet het, die vergelijking slaat als een roestige tang op een veel te vet varken, maar dat is het wel. Om de halve meter (niet eens overdreven, maar écht iedere 50 centimeter) een nieuwe propper die ons hun tent binnen wil lokken. Lichten, muziek, streetfood en veel alcohol. Bovendien is er na iedere stap wel weer een nieuwe geursensatie voor je reukorgaan te ontwaren. Vapes zouden verboden zijn en tot een gevangenisstraf kunnen leiden, maar op Khaosan Road heb je elke geur en smaak die je je maar kunt bedenken tot je beschikking.
Desondanks wel heel leuk. Even een snelle Pad Thai Shrimp gegeten (typisch Thais gerecht, minus het 'shrimp'-gedeelte, dat kan vaak naar eigen invulling bepaald worden), maar daarna weer onze korf opgezocht. Hier zullen we nog wel eens terugkomen, dachten we, maar na meer dan 30 uur zonder slaap te zijn geweest, hadden we echt even wat nachtrust nodig.
Althans, dat hoopten we. Bangkok is warm, echt warm. De zon schijnt helemaal niet volop, maar toch begeef je je in deze stad in een soort broeinest en voel je je als een ei dat warm gehouden moet worden door de kloek van een kip. Zo ook in de hotelkamer, waar we het moesten doen met een waaier. Eén waaier! Goed, ik klaag nu wel, maar die keuze was volledig de onze, maar wat was het hier héét! Die waaier stond op standje vier (van de vier, dus op z'n hoogst), maar als je een flesje water in de Maas gooit in de hoop dat die overstroomt, heb je meer kans dat dat plan slaagt dan wanneer je door deze waaier hier een koele kamer wilt krijgen. Na twee uur op bed gelegen te hebben, na gepuft en gehijgd te hebben alsof we beiden een baby op de wereld moesten zetten, zijn we naar beneden afgedropen om te vragen of we alsjeblieft mochten verhuizen naar een kamer mét airco. Wij blij, Guesthousemeneer geeft ons een nieuwe sleutel. Wij mooi naar die kamer toe, want wij willen rond twee uur 's nachts wel eens stoppen met zweten. Airco helpt en werkt verkoelend, ook met behulp van de waaier die deze kamer ook rijk is en vervolgens slapen we als twee bloeiende roosjes in de lentezon. Heerlijk. Na pas om drie uur te slapen en pas half twaalf wakker te worden kwamen er de dag erna achter dat het getal 4 in Thailand de zachtste stand aangeeft en 1 juist de hardste... Of dat overal zo is? We gaan het meemaken, maar in dit guesthouse is dat in ieder geval wél het geval.
Co van Kessel fietstour
Als je als toerist in Thailand komt (en zeker als Nederlander), dan móét je Co van Kessels fietstocht doen. Dat mag je gewoon niet overslaan, wil je jezelf serieus blijven nemen als grensverleggende wereldreiziger. Eenmaal aangekomen bleek Co van Kessel al lang en breed naar het hiernamaals gefietst te zijn, maar de erfenis die hij heeft achtergelaten met zijn fietstour is nog alom voelbaar.
Een prachtige fietstocht onder leiding van Ief en Oe (meer kan ik er ook niet van maken) bracht ons lang drukke, mega chaotische Bangkokse straten, maar ook door straatjes, steegjes en paadjes waar je nauwelijks je kont kunt keren en zag je écht hoe de plaatselijke Bangkokkers en Bangkokkinnen leefden. We reden door markten die we zeker nog eens willen bezoeken, door Bangkoks Chinatown waar we ons effe middels een fles water opfristen en langs onwijs veel motorenwinkels waar de onderdelen en de tandwielen tot meer dan twee meter hoog opgestapeld lagen. Chaos is het woord dat Bangkok het beste omschrijft. Discipline, orde en regelmaat behoren niet tot het Bangkokse jargon, hebben we ons al gerealiseerd.
Via een prachtige tempel met de op één na hoogste boeddha en een stop bij een plaatselijk winkeltje van een Chinese vrouw waar we anders nooit terecht zouden komen - credits aan Co van Kessel, want we kwamen echt op de meest onvindbaar ogende plekken - waar we wat Thaise versnaperingen als een met stroop overgoten rijstwafel, een mangosteen en een stuk gezouten (?) zeewier kregen, belandden we vlak voor we met de veerpont de Chao Praya River overstaken al snel in onze eerste Thaise stortbui. En echt, zonder ook maar enige aankondiging verandert de lucht van blauw naar grijs en stort het water genadeloos naar beneden. Dat is dus de manier waarop het in zijn werk gaat in tropische landen. Eén ding is zeker, van een douche word je niet natter dan van een doorsnee stortbui in Bangkok. Wist je trouwens dat Bangkok eigenlijk niet Bangkok heet? Bangkok staat wél op je vliegticket en in de hele wereld noemen ze het zo, maar eigenlijk is het naam bedacht door de Nederlanders (oh yeah), Fransen en Portugezen. In gebrekkig Engels had de gids ons uitgelegd waar 'Bang' en 'Kok' op sloegen, maar dat hebben we niet helemaal meer onthouden. De Thai zelf noemen de stad anders: Krung Thep, als we dat goed verstaan hebben. Het is nog even wennen aan dat Thaise Engels. Als je dat al gek vindt, maak dan je borst maar nat. Bangkoks officiële naam is Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit. Even oefenen dus!
Reactie plaatsen
Reacties
Afscheid nemen bestaat niet, en dat zie (lees) ik in jullie prachtige verhaal. Het lijkt alsof ik er zelf bij ben! Menig stuk heb ik grijnzend zitten lezen. Ik ben natuurlijk een plaatjesdenker.
Ik kijk reikhalzend uit naar het volgende verslag!
Nogmaals, GENIET! -X-
😘 Dankjewel! Komt helemaal goed, we genieten zeker!
Geweldig leuk om te lezen, geniet ervan!! ❤️
Dankjewel Eva! 😘
Goed begin! En maar zweten (of was dat de regen?)!!!
Haha de regen!
Leeeeuk maatjes ❤️❤️❤️
😘😘
Afscheid nemen is nooit leuk, maar oh wat gaan jullie het gaaf hebben samen!! Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen en leuk om jullie eerste activiteiten al te kunnen lezen! Heel veel plezier!!😘
Dankjewel Jasmijn. 😘
Heerlijk om te lezen!! Niks te lang, alsof we gewoon bij jullie zijn! Geniet en hoop snel de volgende te lezen! 😘😘
Dankjewel! Inmiddels al bij met lezen? 😜
Wat een mooi avontuur gaan jullie aan! Ik vind de verslaglegging in een woord geweldig!!
Ik wacht met spanning op de volgende!
Dankjewel! Jij inmiddels al bij met lezen? 😜
Hoi Niels,
Is het leuk en gaat alles goed met ons wel.
Groetjes van je zoon Milan en Sebastiaan
Geweldige verhalenverteller. Ik smul ervan.
Geniet uit volle borst 😘
Dankjewel! Goed om te horen. 😄