Cochem. Wát een betoverend mooi sprookje is dit kleine stadje. Het begint al een halfuur voor aankomst, bij het benaderen van de Moeselvallei waar je via kronkelende weggetjes langs torenhoge rotswanden je weg door de heuvels richting de vallei baant. Wanneer je dan plotsklaps in Cochem aankomt, voelt het plots alsof je in de middeleeuwen bent. Oké, auto's, veel auto's, doe maar even net of je die dan niet ziet.
Je moet je even een rivier voorstellen. Een kleine 100 meter breed, zoiets. Aan weerszijden van de rivier is bebouwing, dicht op elkaar, knus verlicht, verbonden door één brug die de twee kleine stadsdelen één maakt. Aan beide kanten van de rivier loopt een vallei steil omhoog, alsof het stadje is afgesloten van de buitenwereld. Als je op de verbindingsbrug zou gaan staan, dan zou het niet uit of je de rivier stroomopwaarts of -afwaarts bekeek; het enige wat je buiten de rivier ziet, is de kleur groen, het groen van de ontelbare wijngaarden die langs de rivieren op de steile heuvels aangeplant waren. Aan één zijde van de stad bevindt zich een hoge heuvel die boven de rest van de stad uittorent, met daarop een oud kasteel dat uit de middeleeuwen dateert. Je hebt je nu heerlijk gemaakt met een plaatje. Stel je ook eens voor dat deze plek slechts 3/4 uur rijden is vanaf thuis. Dát is Cochem.
In Cochem hebben we een heleboel gedaan. We zijn naar de Reichsburg geweest - het kasteel aan de top - en hebben daar entree betaald voor een rondleiding door het gebouw. Die rondleiding kunnen we je afraden: de Duitse gids wist geen enkel enthousiasme in de groep te krijgen en kwam over als een klein meisje dat zenuwachtig was voor haar eerste spreekbeurt in groep zes. De tour was dan ook slaapverwekkend.
Later gingen we kanoën over de Moezel, en dat was een stuk leuker. In het nabijgelegen dorpje Ernst konden we voor een paar euro's een paar uur op de kano zitten. Het toeval wilde dat de WK-finale aan het eind van de middag plaatsvond: het Europese onderonsje tussen Kroatië en Frankrijk, gewonnen door laatstgenoemde. Zoals het ons past, waren we rijkelijk laat na het kanoën en waren werkelijke alle kroegjes in Cochem gevuld. Helaas, maar achteraf is het ook een mooi verhaal dat we in de Subway samen met de kassamedewerker de wedstrijd hebben gekeken.
Reactie plaatsen
Reacties