Na de twee watervallen bezocht te hebben, reden we zover mogelijk oostwaarts als de wegen ons konden brengen. Dat bracht ons bij de kilometerslange grot Vidgelmir. Helaas kon die alleen met een gids bezocht worden, maar het leek ons wel zo interessant dat we besloten om hem te boeken om 16.00 de volgende dag.
De weg naar onze overnachtingsplek die volgde, was prachtig. De natuur is er weids, grandioos en uitgestrekt. Je kunt er drie kwartier rijden en nog steeds precies hetzelfde zien. Hoe zit dat? Nou, IJsland kent dus nauwelijks bomen. Dat betekent dat je over enorme uitgestrekte vlaktes scheurt met in de verte van die gigantische bergen in allerlei verschillende kleuren. Het zijn van die open vlaktes waar autoreclames gefilmd worden, van die grote 4x4's die niemand koopt omdat ze toch door iedereen geleased worden, terwijl ze, achtervolgd door grote stofwolken, over lange zandpaden crossen. Met van die geblindeerde ramen en waarbij na zo'n tocht de auto op een klif nog even een driehonderzestiggradenshot maakt, alvorens het logo van het merk pontificaal het beeldscherm vult. Maar dat doen ze niet voor niks, autoreclames opnamen op dat soort plekken. Die plekken zijn namelijk magistraal.
Onze overnachtingsplaats Fossatún bleek ook magistraal te zijn. We sliepen in kleine campingpods die slechts van een minikoelkast en een bed waren voorzien. Héérlijk knus. De keuken, douche, toilet en, jawel, de hottub waren iets verderop te vinden. Maar aan het woord Fossatún hoor je alweer het woord 'foss'. En inderdaad, Fossatún was gelegen aan nog een prachtige waterval, de Trollafoss. Oftewel, de Trollenwaterval. Het was dus de bedoeling dat één van de rotsformaties nabij de waterval het silhouet van een trollenhoofd zou moeten nabootsen. Die gelijkenis hebben we in de verste verte niet kunnen herkennen, maar gelukkig deed dat niets af aan de schoonheid van het schouwspel.
Nabij de Trollafoss was ook een korte wandeling te maken en gedurende die wandeling kon je je ei kwijt in een paar spellen die de trollen volgens IJslandse mythen speelden. We deden natuurlijk mee, en als kleine kinderen waren we aan het hinkelen, probeerden onzinwoorden te maken met het woord 'trol' en balanceerden we op een werkelijk onmogelijke evenwichtsbalk die aan twee punten vastgehangen was. IJsland heeft veel met elven en trollen en het geloof daarin, maar dit gebied in West-IJsland moest het vooral van de trollen hebben, en rond Borgarnes waren veel trollensprookjes bedacht en geschreven. Die sprookjes waren, net als bij de bij ons bekende sprookjes, bedoeld om kinderen te vermaken, een wijze les te leren of (in de meeste gevallen) ze de stuipen op het lijf te jagen. Eén sprookje, zo vertelde een informatiebord tijdens onze korte wandeling, had de boodschap dat je mensen altijd moest bedanken wanneer ze een gunst voor je deden. Zou je dat niet doen, dan zou een groteske, rood aangelopen vrouwentrol vol puisten de schoorsteen van je huis met haar anus omklemmen en het hele huis volschijten. Je krijgt het maar bedacht. Als ik IJslands was geweest, had ik het nog geen seconde in mijn hoofd gehaald iemand voor de verandering eens niet te bedanken.
Reactie plaatsen
Reacties