Next stop: Rundu. Een stadje op de grens met Angola. Weer eenzelfde eindeloos lange rechte weg die ons van A naar B bracht, maar dit keer was het uitzicht minder fraai. Triest zelfs. Overal waar we keken lag afval. Kilometers aan kilometers lag het plastic opgestapeld langs de weg. Mensen in deze contreien hebben geen plek om afval goed te dumpen en daar zit ook in de verste verte geen verbetering in, waardoor alles één grote bende is. Ruim een uur aan een stuk door bergen afval gezien. En dat is treurig. Dat doet je ook denken over de moeite die wij steken in het schoonhouden van de straten en in de manier waarop wij omgaan met afval. Schrikbarend wat het effect van de mens is op de aardbol die ons onderdak biedt, iets wat je écht niet kunt beseffen wanneer je alleen in Nederland, of zelfs Europa, bent. Maar de mensen die hier leven hebben dringendere zaken om zich zorgen over te maken, zoals het halen van de zonsopkomst van de volgende dag. Bizar.
De Tambuti lodge ligt midden in de stad Rundu en in tegenstelling tot de vorige lodges die in the middle of nowhere waren, was het hier wel merkbaar dat je in de stad was. Er was die dag ook een festival of iets dergelijks gaande, te merken aan de muziek die de hele dag vanuit de verte hoorbaar was. De lodge zelf was (weer) een heel erg mooie, maar was eerder van het kaliber Vineyard Lodge in Windhoek, wat ik ook intussen als vrij matig ervoer. Ook mijn verwachtingen stellen snel bij.
Vandaag voelde ik me slechter dan de afgelopen twee en ik merkte dat mijn wonderparacetamol me niet meer op de been hield, dus het bezoek aan de bosjesmannen en hun boomstambootjes heb ik aan me voorbij laten gaan. De foto's zijn er natuurlijk wel, maar ik kan er niets over vertellen.
's Avonds tijdens etenstijd - waar Maus door de stoel heen zakte en de de boel in duizend stukken brak - voelde ik me al wat beter en besloot ik me ook maar eens te wagen aan het oh zo populaire springbokje dat ook hier in Rundu tot de dineropties behoorde. Helaas kon het mij niet bekoren. Springbokken zijn runderen en het vlees heeft heel veel weg van biefstuk. Laat ik nou net zoveel van biefstuk houden als een vegetariër, dus antilopevlees laat ik vanaf nu aan me voorbij gaan. Vroeg naar bed, oppassen voor slangen in de tuin (we moesten luid stampend naar de huisjes lopen om die glibberige monsters weg te jagen) en hopen op een fitter gevoel wanneer de wekker morgen gaat.
Reactie plaatsen
Reacties