Ballycottin. Onze laatste overnachting voor we terug naar Dublin gaan. Onze overnachting was in een knus, gezellig huis op een heuvel met een ronduit afzichtelijke, felroze deur. Ballycottin is een rustig dorpje aan de zuidkust van Ierland, en in tegenstelling tot de ruige westkust, is de zuidkust juist een rustig stuk van Ierland. Geen hoge golven, geen harde wind, maar kalm water en een rustig, zwoel briesje. Ware het niet dat het nog steeds Ierland is en we dus moeten dealen met een temperatuur van 18 graden, had het net zo goed een rustig strand aan de Spaanse costa kunnen zijn.
Die rust straalde ook af op het dorpje. Gemoedelijkheid, kleinschaligheid en de sfeer was laid-back. Naar schatting een kilometertje van de kust zagen we een eilandje met een mooie vuurtoren. Een brochure in onze slaap accommodatie verried al dat dat eilandje er was en dat er zelfs een leuke boottour naar het eilandje voer, maar tijd was onze vijand en in de tijd dat we hier zouden zijn, zouden we dat niet meer kunnen plannen. Wie weet, ooit nog.
We zijn afgedaald naar het dorpje en hadden heerlijk gegeten in een super gezellig restaurantcafeetje. Niet al te duur, heel erg lekker én heel erg authentiek. Helaas begon ik me wat misselijk te voelen in de loop van de dag en toenemende last te krijgen van 'iets' in mijn lies. Uitrusten, en morgen zou alles vast wel beter zijn
Reactie plaatsen
Reacties