Dag drie! Eigenlijk de dag die we, tot aan gisteren met het boeken van de grottour in Vidgelmir, nog het minst voorbereid hadden. Vandaag stond het Snaefellsnes op de planning, een schiereiland ten noordwesten van Fossatún, en luisterend naar de bijnaam 'IJsland in het klein'. Volgens mij voor het eerst dat een bijnaam niet voor het gemak gekozen is.
We stopten op meerdere plekken: allereerst bij de Budakirkja in Budir: een eenzaam, zwart kerkje met een griezelig kerkhofje bovenop een heuvel bij een klif aan zee. Aanvankelijk leek er niets te zijn, maar een klein paadje langs het kerkhofje leidde ons naar een prachtige, heuvelachtig heideomgeving waar her en der gigantische brokstukken lagen van een vroegere vulkaanuitbarsting van de vulkaan Snaefellsjökull die het decor van de omgeving vormde. Onthoud 'jökull' maar: dat betekent vulkaan in IJsland en naar het schijnt kent het eiland een stuk of 140 van die fenomenen. De wandeling van een uur die we maakten was nog best wel taai ook: de grond was drassig, ongelijk en héél erg heuvelachtig. Maar de weergaloos mooie opstapeling van vulkanisch gesteente die de klif naar zee vormde, was werkelijk prachtig en deed ons een beetje aan de Ierse kliffen denken die we afgelopen zomer hadden bezocht.
Hierna stopten we een kwartiertje verder, in Hellnar, waar we een kortere wandeling maakten, maar waar de natuur net zo adembenemend was. Ook oorverdovend dit keer, want een spelonk in een grote grot was blijkbaar de thuishaven van een ontelbaar aantal meeuwen. Hoe mooi deze rotsen hier ook waren, de witte schijt die van 200 meter verder al te zien was, maakte het hele tafereel ergens ook wel komisch. We vervolgden onze route noordwaarts - waar ik mijn telefoon klaarblijkelijk niet heb aangeraakt omdat de witte routestreep daar zo te zien niet heengegaan is - om de vulkaan Snaefellsjökull heen naar Ólafsvik voor een fantastische lunch (restaurant Sker, aanrader voor mocht je ooit zover komen) en moesten we snel richten het oosten vanwege de grottour die we gisteren geboekt hadden. Helaas moesten we al afscheid nemen van Snaefellsnes: Vidgelmir bleek nog tweeëneenhalf uur rijden te zijn.
Reactie plaatsen
Reacties