Nederlanders op reis zijn vaak irritant. Tenminste, dat idee heb ik altijd al gehad. Luidruchtig, ongegeneerd en eigenlijk gewoon ook asociaal. Het moment dat we in the middle of nowhere aankwamen en daar opeens, klaar voor de grottour, een groep van zo'n vijftien tot twintig Nederlands stond. En we hoorden ze al toen we de deuren nog dicht hadden. Hebben wij weer.
De grottour was nog maar net begonnen (we stonden bij de ingang van de grot waar de gids begon te vertellen) of de aanvoerder van de groep, een man met omvang, werd gebeld. Hij nam op, riep luidkeels dat de beller gelegen belde omdat 'het verhaal van de gids toch niets boeide' en liep onder een applaus van gelach van de rest van zijn ploeg ongetwijfeld triomfantelijk 10 meter verder om daar vervolgens harder te gaan praten tegen zijn telefoon dan dat de gids zelf sprak. Een hele meneer, hoor.
Gelukkig kreeg de irritatie gedurende de tour een plekje en was de tour de moeite waard. Vidgelmir is een lavagrot en dat betekent dat de grot gevormd is door een lavastroom. De lava is sinds ongeveer 1100 jaar verdwenen, waardoor de grot nu begaanbaar is. Gek genoeg betekent niets in de naam Vidgelmir 'grot' of 'lava'. Vid betekent wijd (en dat is de grot zeker, wijd) en gelmir staat waarschijnlijk voor een mythische reusachtige worm die zich als slang voortbeweegt, terug te zien aan het kronkelige verloop van de grot.
Uiteindelijk zijn we tot 39 meter diepte gedaald en zijn we 700 meter de grot in geweest en wat we zagen was veelzijdig en prachtig: kleine lavaformaties, grote spelonken en de overblijfselen van iemand die er zo'n 1000 jaar geleden, net na het verdwijnen van de lava, woonde. Tegen die tijd, 100 jaar na het verdwijnen van die lava, was het in de grot een aangename 25 tot 28 graden. Geen verkeerd plan dus. Aan het eind van de grot ervoeren we complete duisternis door alle lichten uit te doen en luisterden we een minuut in stilte naar het druppelende water en de stilte van de grot. Helaas moest de partner in crime van onze aanvoerder de stilte na 15 seconden verbreken met een idiote grap, maar dat vergeten we maar snel.
Het mooiste van alles waren de stalagmieten van ijs. Die zijn in IJsland behoorlijk normaal in grotten, maar wereldwijd vind je ze nergens. Dat heeft te maken met twee luchtstromen. We begrepen het niet helemaal, maar door Vidgelmir stromen twee luchtstromen, één onder en één boven. De bovenste is behoorlijk warm, waardoor het water naar beneden drupt. Wanneer het water op de stenen kletst, belandt het in de tweede, de koude, luchtstroom en bevriest het meteen. Hierdoor druppelen maandenlang druppels op elkaar die elkaar bevriezen en waardoor er prachtige ijssculpturen ontstaan. Bij het begin van de lente beginnen ze ook weer tergend langzaam te ontdooien en de herfst start het hele proces opnieuw. Magisch mooi.
Reactie plaatsen
Reacties