Wil je op de hoogte blijven van onze reis en een melding krijgen zodra een nieuwe blog geplaatst wordt? Schrijf je dan hier in!
Dag drie in Singapore! Oh, en dat wordt een heel leuke dag. Vandaag gaan we naar Sentosa Island, een eiland net voor het zuidelijke deel van de oostkust dat met een brug naar de rest van Singapore verbonden is. Sentosa Island heeft maar één functie: vertier voor de toerist en de vakantievierende Singaporeaan. Je hebt er een enorm aquarium, een imposante kabelbaan en een avonturenpark. Geen van die attracties staat vandaag bij ons op de planning, want wij gaan naar Universal Studios Singapore, een pretpark in de wereldwijde keten van Hollywoodfilmproducent Universal Studios. Oftewel, een soort Disneyland met andere films die West-Europa nog niet echt heeft bereikt.
Een kort metroritje en een iets langere wandeling brengen ons naar de ingang van Universal Studios, waar de iconische wereldbol (ken je Universal Studios niet, dan ken je deze wereldbol alsnog) fier in het midden van een pleintje prijkt. Met een enigszins onhandig systeem – hoe moderner dingen worden, hoe onnodig ingewikkelder een traject vaak wordt met een scannetje hier en een QR-code daar – wisselen we onze online tickets om in een nieuw online ticket (vraag mij niet om de logica) en lopen we de poorten van Universal Studios binnen. Het zal iets te maken hebben met het toe-eigenen van een tijdslot of iets dergelijks. De realiteit is in elk geval dat we binnen zijn en één ding is zeker: het is hier prachtig.
Universal Studios Singapore is niet de grootste vis in de pretparkenvijver (het park bestaat ook nog maar dertien jaar, dus ze zijn nog volop aan het uitbreiden), maar dat mag de pret niet drukken en dat het park een Disneyland met andere films is, maakt het hele park een feest van herkenning. Althans voor Geertje, niet voor mij. In coronatijd heeft Geertje het complete repertoire aan Disneyfilms er met mij doorheen gejaagd (voorheen had ik bijna geen enkele van die films ooit gezien) en nu komen we aan de andere kant van het spectrum en ook hier heeft mijn jeugd het een en ander overgeslagen. Papa, mama, waar keken wij vroeger in godsnaam wél naar!?
Oh, en even terug in de tijd. Ik heb de blog al getypt als Geertje de foto's kijkt en we ons herinneren dat we na het metroritje langs een enorme biljettenverzameling wandelen. Wij sparen ook geld (serieus, ik bedoel muntjes en biljetten uit andere landen) dus onze aandacht was gegrepen. Ook leuk: ze hebben nog guldens opgeslagen liggen en ik kan de drang weerstaan ze te jatten.
New york
Terug naar Universal Studios: we beginnen bij een of andere specialeffectsvoorstelling die geïntroduceerd wordt middels een filmpje met Steven Spielberg, waarna een simulatie van een orkaan die New York (het themagebied, duh) teistert, begint. Niet zo heel bijzonder en we gaan snel door naar een indoorattractie waarin Elmo de hoofdrol speelt en we op zoek gaan naar een spaghettimonster ergens in het heelal. Dat spaghettimonster vinden we gelukkig, maar eigenlijk blijkt-ie heel vriendelijk te zijn en tot onze opluchting laat hij ons zonder kleerscheuren het wagentje weer verlaten.
Far Far AWay
We lopen wat door. Aan ieder detail in het park is aandacht besteed en de schoonmakers van het park (en ook de bezoekers; ik zie niemand iets op de grond gooien, maar het is per slot van rekening ook Singapore waar we zijn) verdienen een tien met een griffel. Dan arriveren we in de hoek van Shrek: Far Far Away (wat dus impliceert dat Shrek bestaat, meer gewoon heel ver weg woont). Geertje kijkt haar ogen uit: ze herkent Shrek, Fiona, die ezel en een of andere dikke, vriendelijke draak. Ik herken helemaal niks, behalve Shrek, maar da’s meer omdat hij zo iconisch is en niet omdat ik ooit ook maar één film van ‘m gezien heb. Shrek trakteert ons op een achtbaan (een kindervariant, wat we pas ontdekken als we in het treintje zitten) en een verrassend leuke 4D-film, waarbij die ezel meermaals zijn neusinhoud in onze gezichten leegt. We gaan een keer de Shrekfilms kijken, stelt Geertje voor. Weet je wat? Ik ben het daar gewoon mee eens.
Sci-Fi City
We pakken nog een achtbaantje die de Gelaarsde Kat als thema heeft (ook onbekend terrein voor mij) en zetten koers naar het futuristische deel van het park waar de zwaargewichten onder de adrenaline hun plekje hebben: een duellerende achtbaan (één normale, één hangende) die luisteren naar de namen Battlestar Galactica: Human en Battlestar Galactica: Cylon. Die tweede is de hangende variant, maar wegens de lange wachtrij kiezen we voor de variant die erop duidt dat we aan de kant van mensen staan in plaats van partij kiezen voor een of andere intergalactische bedreiging. Of wat een Cylon dan ook mag wezen: na Shrek en de Gelaarsde Kat is Battlestar Galactica de derde filmketen die wel een belletje in het achterhoofd doet rinkelen, maar waar ik geen seconde aan beeldmateriaal van heb gezien, maar aan het verhaal dat in de wachtrij te volgen is, symboliseren de twee duellerende achtbanen een gevecht tussen de mensheid en een of ander alienras. Het begint ronduit gênant te worden dat ik niks ken. Gelukkig is Geertje ook niet bekend met Battlestar Galactica en deelt ze voor de verandering in mijn onwetendheid.
We vervolgen onze weg naar een indoorattractie die niet precies weet of het een achtbaan of een simulatieattractie wil zijn, maar dat deert niet: de mix tussen die twee is een levensechte, kneiterlompe, megavette attractie die ons doet denken dat we in een gevecht van de Transformers beland zijn. Je raadt het al hé? De Transformers heb ik ook nooit gekeken.
Ancient Egypt
We vervolgen onze weg naar een Egyptisch gedeelte waar een indoorachtbaan hoogtij viert. Geertje noch ik weet op welke film die is gebaseerd, maar dat doet er niet toe, want het wagentje waarin we plaatsnemen geeft ons een dollemansrit waar je u tegen zegt. Vooruit, stilstaand, vuur dat verrassend dichtbij komt en een donkere rit met onvoorspelbare bochten die het best omschreven kan worden door Geertjes kreet “DIT IS DE VOGELROK!!!” die halverwege de achtbaan tussen het gillen door geslaakt wordt en door mij alleen maar met een schaterlach ontvangen kan worden.
Jurassic World
Het laatste deel van het park is gebaseerd op Jurassic Park en met trots en blijdschap mag ik jullie vertellen dat er ein-de-lijk een deel van het park aanvoelt als herkenbaar! Jawel, ik heb ooit mijn licht mogen schijnen over een film van Jurassic Park en hoewel de films voor Geertje vreemd zijn, kan ik me nog vaag in m’n achterhoofd een ontsnapte T-Rex op een eiland herinneren. In het gebied van Jurassic Park doen we een tegenvallende achtbaan (we gaan weliswaar achteruit, maar het rondje is binnen een halve minuut alweer klaar), maar daar staat een te gekke wildwaterbaan met van die ronde bootjes tegenover: hoe vaak zie je het nou gebeuren dat je met zo’n oversized zwemband na een steile helling het water in plonst!?
We sluiten ons dagje Universal Studios af met de Cylon-variant van de duellerende Battlestar Galactica. Dat de rij van deze langer is dan z’n tweelingbroer is terecht: gillend en schreeuwend raast het treintje door vijf inversies en als het nog niet eng genoeg is, besluit de achtbaan om een turbo in te zetten halverwege de lift omhoog. Een waardige afsluiter? Jazeker!
We maken nog een ommetje langs Waterworld (niet open, in aanbouw) en vlak voor de uitgang lopen we langs een ander deel van het park dat eveneens in aanbouw is. Dat deel is gewijd aan de Minions. De teleurstelling in mijn jeugd is duidelijk zichtbaar in Geertjes ogen wanneer ik vertel dat ik nog nooit Verschrikkelijke ikke in mijn leven heb gezien en met het schaamrood op de kaken beken ik niet eens te weten wat Verschrikkelijke ikke is. Als Geertje het bijna uit pure teleurstelling uitmaakt, besluit ze gelukkig toch te vertellen dat de Minions blijkbaar de personages uit die film zijn en gelukkig toch lachend banen we ons een weg naar de uitgang terwijl onze lijst met ‘te kijken films’ met Shrek, Transformers en Verschrikkelijke ikke is uitgebreid.
We (lees: ik, want Geertje eet liever iets met kip later op de avond) eten nog wat bij de Mac om de Singaporese invloeden op de Amerikaanse fastfoodgigant op de proef te zetten en de aanvulling die Singapore op de McDonald’s maakt is ronduit karig te noemen. De enige burger die voor ons onbekend is, is een burger met een ananas en een ananas is nou niet per se de allereerste vrucht die bij ons opkomt als we aan Zuidoost-Azië denken. In acht nemend dat die burger niet heel representatief is voor de Singaporese keuken, bestel ik ‘m toch en hij valt eigenlijk niet tegen (burger met ananas; het klinkt als vloeken in de kerk, maar toch valt dat wel mee).
We sluiten de avond af bij het kroegje van Alys waar we gisteren ook zaten en bestellen een biertje of twee. Het is weer gezellig met Alys, al heeft ze vandaag toch iets te diep in het glaasje gekeken en haalt ze zelfs een vape tevoorschijn. Vapes zijn wel echt héél erg verboden in deze stadstaat, maar Alys hebben we per slot van rekening leren kennen als de anarchist van Singapore. Op een gegeven moment wordt Alys wel iets te dronken en een beetje vervelend en handtastelijk en als we dezelfde mentaliteit zouden hebben als Playboy Ken in Ho Chi Minh City en Alys hadden uitgenodigd voor een feestje op de hostelkamer, dan weten we zeker dat ze nog eerder boven zou zijn geweest dan wij. Met andere woorden: tijd om dag drie in Singapore af te sluiten.
Reactie plaatsen
Reacties
Leuke simpele en (voor jullie) ontspannen dag in een pretpark. Jullie weten overal iets van te maken en leuk te vertellen, ook in Singapore weer! Hoe gaat het momenteel? Heb je al (zicht op) werk? Wel nodig denk ik om weer wat geld op de bil te krijgen... succes! We horen het nog wel. Liefs van ons!
Ontzettend groot Efteling gehalte op dat eiland! Mss moet je maar een Efteling abonnement voor je verjaardag vragen dan ben je in no time bijgespijkerd waar het sprookjes en idiote attracties betreft. Voor Transformers verwijs ik je naar mijn zoon die daar helemaal weg van was en over Startrack zal de oudere generatie (ouders/schoonouders) je meer moeten kunnen vertellen. Zo kun je in no-time op hetzelfde level zijn als Geertje 😉.
Dat geld verhaal doet me denken aan onze vakantie in Porto. Daar zit een restaurantje waar alle kieren in de plafondbalken gevuld zijn met buitenlandse biljetten. Muntjes hebben ze in de muren gemetseld!
Idd een hoog sprookjesgehalte Mezus!