De volgende dag staken we de grens over. Zoals je misschien wel weet, ligt te midden van de stad Rome 's werelds kleinste land: Vaticaanstad. Een land dat nog geen halve vierkante kilometer groot is en waar zo'n 1000 mensen, waaronder de paus, wonen. Wel gek, dat er nog ergens 1000 mensen wonen, want de kleine oppervlakte bestaat grotendeels uit de Sint-Pietersbasiliek, de Sixtijnse kapel, diverse Vaticaanse musea en het Apostolisch Paleis. Dat meegerekend, is het hele Vaticaanstad één grote toeristische attractie: toen we aankwamen, zagen we een rij van zo'n vierhonderd meter. Opgelucht haalden we adem toen we ontdekten dat dit de rij was voor mensen die nog geen kaartje hadden. Wij hadden vooraf gereserveerd en als echte VIP's liepen we statig langs de hectometers lange rij die naar de ingang van de Sint-Pietersbasiliek liep. You've gotta have some class.
Eenmaal binnen zagen we de grootste kerk die we ooit gezien hadden. (Allemaal binnen die halve vierkante kilometer.) Muurschilderingen waarbij je je in de Renaissance waande, machtige, imposante beelden van heilige Christenen, de graftombe van pausen waar een bijzondere aura hing... We keken onze ogen uit. Via veel kerkelijke gangen kwamen we in de Sixtijnse Kapel. Ik stond daar foto's te maken van de Sixtijnse Kapel, maar ik had, toeristisch als ik ben, het bordje 'verboden foto's te maken' niet gezien. Een Italiaanse bewaker kwam stampvoetend naar me toe, en ik moest de foto's verwijderen. Helaas voor de bewaker: eentje is er bewaard gebleven... niet doorvertellen!
Reactie plaatsen
Reacties